Rubber by M.H. Szèkely-Lulofs

Author:M.H. Szèkely-Lulofs
Language: nld
Format: mobi
Tags: Romans
Publisher: Uitgeverij Conserve
Published: 2010-02-11T23:00:00+00:00

Hij zei het zacht, met een stillen zucht. Er was veel liefde in zijn stem. En terwijl hij haar hand aan zijn wang drukte dacht hij:

‘Hoe goéd toch het leven was.... zoo met je beidjes! Moeilijk, soms.... Maar daar kwam je overheen!.... En stráks, de kleine hummel: een hééle familie! Zijn gezin!

Zijn kind en zijn vrouw, voor wie hij pal stond tegen héél de wereld! Voor wie hij werken zou.... zwoegen zou.... Voor wie hij ééns aan den top zou staan!....’

Een blijë trots zwol in hem. Een blije zekerheid van jóng te zijn en sterk en het leven aan te kunnen.

Hij sloeg de handen in mekaar.

‘Kóm,’ zei hij opstaande, ‘ik ga me eens baden! Bah, wat zie ik er uit!’

Ze lachte. Ze wist: den héélen avond, den héélen nacht, tot morgen vijf uur, had ze hem. Was hij in huis! Was hij veilig! Tien uren lang!

Ze lachte.

‘Ik ga je kleeren klaar leggen!’ zong ze....

Een week later, den dag ná den Hari Besar, toen Joop zijn huis uitliep om naar zijn werk te gaan, vond hij onder aan het trapje den mandoer van de snoeiers op hem wachten. Eerst was Joop hem voorbij geloopen; in den schemer van den nog nauw aangebroken dag, had hij de donkere gestalte niet gezien, maar een bescheiden kuch trok zijn opmerkzaamheid.

‘Mandoer Kassan?....’

‘Saja, toewan....’

Onderdanig, met zijn hoed in zijn hand, het hoofd bedekt door een kunstig gevouwen hoofddoek, kwam Kassan naar Joop.

‘Ik verzoek toewan in de pondok te willen komen.’

‘Waarom, Kassan?’

‘Een koelie, Toekimin, wil niet naar het werk.... Ik heb mijnheer Versteegh al gezocht.... maar die is niet meer thuis.... die is naar het kantoor, zegt de hoofd-mandoer...’

‘Zóó.... nou dat is goed.... dan ga ik wel even....’

Dóórloopend, vroeg Joop naar bijzonderheden. Bescheiden, en zooals het volgens de adat past, liep de mandoer twee passen achter Joop aan, terwijl hij vertelde:

‘De nacht van de uitbetaaldag heeft Toekimin al zijn geld verspeeld.... hij is een nieuwe koelie.... mijnheer kent hem wel.... hij is met de laatste ploeg uit Java meegekomen.... Gisteren heeft hij den heele dag ruzie gezocht. En gisteravond heeft de hoofd-mandoer hem een pak slaag gegeven, omdat hij Parman met een mes dreigde.... En nu zit hij voor zijn kamertje en wil niet werken.’

‘Zóó....’ zei Joop, ‘wil hij niet werken.... dat zal hij toch wel moeten....’

‘Mijnheer moet oppassen.... hij is “panas hati”*).... mijnheer moet hem niet slaan....’

*) Gekrenkt.

‘Ik sla nooit,’ antwoordde Joop kalm.

Ze liepen het pondok terrein op. Het was dag geworden. De heele omgeving van de pondok droeg de sporen van den vrijen dag: overal lagen vruchtenschillen, stukken pisangblad, klapperdoppen, leege blikjes, papieren, leege lucifers-doozen en omhulsels van sigarettenpakjes. De beide pondok-koelie's waren bezig al dit vuil bij elkaar te vegen. Kippen en honden zochten naar etensresten tusschen de pisangblâren. Naakte kinderen speelden in het droge stoffige zand. Bij de speelloods stonden een paar zwangere vrouwen met elkaar te babbelen. De laatste maand vóór de geboorte van hun kind hoefden zij niet te werken en nu luierden ze naar hartelust....

Toen de kinderen Joop zagen, voegden zij zich tezaam en liepen achter hem aan, in koor zingend: ‘Tabeh toewan! Tabeh toewan!!.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.